മാവിൻ കൊമ്പിൽ നിന്ന്

തൂങ്ങി ആടുന്ന ജഡങ്ങൾ ,
അതിന്റെ ലോല തീരത്ത് നിന്ന്  ഉറവ പൊട്ടും പോൽ രക്തം
ഇരുട്ടിനേക്കാൾ കറുപ്പ് ഭയമായി ആ കണ്ണുകളിൽ പടർന്നിരിക്കുന്നു
മാംസം കൊതിക്കും അധമ പക്ഷികൾ അകലങ്ങളിൽ കാത്തിരിക്കുന്നു

ഏതോ നിശാചരർ നിമിഷ സുഖത്തിനായി പങ്കു വച്ചതാണീ ദേഹങ്ങൾ

എവിടെയോ കണ്ണ് പൊട്ടൻ  ദൈവം ഇന്നും കറുത്ത മേനിക്കു അയിത്തം,
നല്കി  മാറി നില്ക്കുന്നു
ആ കഴുത്തിൽ  കുരുങ്ങിയ കയറിൽ എത്രയോ പൌരുഷ നാണം,
ഇഴയായി ചേർത്തിരിക്കുന്നു

ഇപ്പോഴും പൊന്തക്കാടുകൾ അനങ്ങുന്നു
ഇണ എന്നാൽ ഇര എന്ന തത്വ ശാസ്ത്രത്തിൽ ജനനേന്ദ്രിയം-
ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു
ഇനിയും അക്ഷരങ്ങൾ തിരയുന്നു
ഈ നിയതിക്ക് ഉത്തരം തേടാൻ

എന്റെ ദുഃഖം നിനക്കുള്ള പ്രാർത്ഥന
എന്റെ ലജ്ജ  അത് എനിക്കുള്ള ശിക്ഷ